Enrofloxacine
voor veterinair gebruik
Farmacodynamiek
Werkingsmechanisme
Enrofloxacin is een synthetisch, breed spectrum antimicrobiële stof, behorend tot de fluoroquinolonen. Het heeft een bactericide activiteit tegen een reeks van Gram positieve en Gram negatieve bacteriën en Mycoplasma spp.
Het werkingsmechanisme van de quinolonen is uniek onder antimicrobiële stoffen; zij werken voornamelijk via de remming van het bacteriële DNA gyrase, een enzym dat verantwoordelijk is voor de controle van de supercoiling van bacterieel DNA tijdens de replicatie. De vorming van de nieuwe dubbele helix wordt geremd wat resulteert in een irreversibele aantasting van het chromosomaal DNA. De fluoroquinolones vertonen ook activiteit tegen bacteriën in de stationaire fase door een verandering van de permeabiliteit van de buitenste fosfolipide membraan van de celwand.
Het werkingsmechanisme van enrofloxacine is bactericide en de bactericide activiteit is afhankelijk van de concentratie.
Antibacterieel spectrum
Enrofloxacine is actief tegen veel gram negatieve bacteriën zoals Escherichia coli, Klebsiella spp., Actinobacillus pleuropneumoniae, Mannheimia haemolytica, Avibacterium (Haemophilus) paragallinarum en Pasteurella spp. (bijvoorbeeld Pasteurella multocida), Gram positieve bacteriën zoals Staphylococcus spp. (bijvoorbeeld Staphylococcus aureus) en tegen Mycoplasma spp. in de aanbevolen therapeutische doses.
Soorten resistentie en resistentiemechanismen.
Het is vastgesteld dat resistentie tegenover fluoroquinolonen ontstaat op vijf manieren, (i) puntmutaties in de genen die coderen voor het DNA-gyrase en/of het topoisomerase IV, wat leidt tot veranderingen van het betrokken enzym, (ii) veranderingen in de permeabiliteit van gram negatieve bacteriën voor het geneesmiddel, (iii) efflux mechanismen, (iv) plasmide gemedieerde resistentie en (v) gyrase beschermende eiwitten. Al deze mechanismen leiden tot een verminderde gevoeligheid van de bacterie voor fluoroquinolonen. Kruisresistentie binnen de fluoroquinolonenklasse van antimicrobiële middelen is veel voorkomend.
Farmacokinetiek (rund, varken, kip, kalkoen)
Uit de farmacokinetiek van enrofloxacine blijkt dat orale en parenterale toediening leidt tot soortgelijke serumspiegels. Enrofloxacin heeft een groot distributievolume. In proefdieren en in doeldieren werden weefselconcentraties aangetoond die 2 tot 3 keer hoger zijn dan deze in het serum. Organen waarin hoge concentraties worden verwacht zijn de longen, lever-, nier-, huid-, bot- en het lymfatische systeem. Enrofloxacine verdeelt zich ook in de cerebrospinale vloeistof, de waterige humor en de foetus in drachtige dieren.
De mate van metabolisme is afhankelijk van de diersoort en varieert tussen 50-60%.
Biotransformatie van enrofloxacine op hepatisch niveau resulteert in de actieve metaboliet, ciprofloxacine. In het algemeen resulteert het metabolisme door hydroxylering en oxidatie processen in oxofluoroquinolones. Andere reacties die optreden zijn N-dealkylering en conjugatie met glucoronic zuur. Excretie gebeurt via de galwegen en renale route, met voornamelijk uitscheiding in de urine.
Meer lezen?
Meer informatie over werkzame stoffen kunt u vinden in het Fink-Gremmels repertorium.
Producten
Producten met enrofloxacine:
